In de ruim 30 jaar dat Jeroen van Wijk (58) werkzaam is bij Van Beek, maakte hij de bedrijfsontwikkeling van een ambachtelijk bedrijf naar een innovatieve speler van wereldklasse bewust mee. Waarom hij de specialist in schroeftransport sinds maart 1991 al die jaren trouw bleef? Het familiegevoel, de saamhorigheid en gedeelde passie voor het vak met collega’s. “Van Beek heeft zich de afgelopen jaren sterk ontwikkeld en dat ik daaraan heb bijgedragen, maakt me trots!”, aldus de jubilaris.
Vanaf de eerste dag dat Van Wijk als technisch geschoolde constructiebankwerker voet zette in de levendige fabriekshal in toen nog Sprang-Capelle, was hij verkocht. Dagelijks bezig zijn met creatief, inzichtelijk en nauwkeurig werk tussen gelijkgestemde zielen, bracht de inmiddels oud-rijinstructeur terug bij zijn oude liefde: ambachtelijke techniek. “Ik vind een schroeftransporteur een heel interessant object, de gedachte erachter vind ik mooi. Het is heel bijzonder, dat iemand die techniek ooit zo heeft bedacht.”
Vergaande passie
Zijn passie voor het paradepaardje van Van Beek reikt zelfs zo ver, dat hij vijf jaar geleden een tatoeage van een schroef op zijn rechteronderarm liet zetten. Sommigen verklaren hem voor gek, anderen begrijpen de man die wel vaker betekenisvolle levensgebeurtenissen in inkt vereeuwigt. “Ik heb veel te danken aan Van Beek, aan schroeven. Ik kan nog steeds vol bewondering kijken naar een transportschroef”, zegt Van Wijk.
Creativiteit
De jubilaris herinnert zich zijn eerste project bij Van Beek als de dag van gisteren. Het zou hem niet verbazen als de schroeven vandaag de dag nog operationeel zijn: “Het was een order voor vier stalen schroeftransporteurs, in een tijd waar we drie dagen deden over het maken van één schroef. Tegenwoordig wordt een schroef als bouwpakket aangeleverd en lassen we alles heel secuur en vakkundig aan elkaar.” De jubilaris begrijpt de innovatieslag, maar mist naar eigen zeggen de ambachtelijke creatieve kant van het vak. Een gemis dat naar eigen zeggen in de buitendienst weer goed wordt gemaakt: “Buiten ben je veel creatiever en zelfstandiger bezig dan op de productievloer. Je leert veel door met klanten te praten, regelt veel dingen zelf. Het is een plek waar ik me echt thuis voel.”
Leergierige aard
De in Helvoirt geboren en in Oisterwijk getogen Van Wijk omschrijft zichzelf als een eerlijk, vrolijk en positief gevoelsmens, die ook op creatieve wijze invulling weet te geven aan zijn vrije tijd. Zo klust hij graag in zijn schuur, voorzien van werkbank, snijmachine en lasapparaat. Maar ook speelt hij de grote trom in een gezellig dweilorkest en is hij groot fan van de Quest, een populairwetenschappelijk Nederlands tijdschrift. “De Quest leest heel ontspannen en is zeer informatief, ik zou ook gerust urenlang door een encyclopedie kunnen bladeren”, aldus de naar eigen zeggen leergierige Van Wijk. Maar het liefst reist hij door Australië, een land dat hij inmiddels twee keer bezocht en als corona het toelaat binnenkort een derde keer: “Het land is zó mooi, zó wijds, zó vrij. Je kunt uren rondrijden zonder iemand tegen te komen. Australiërs zijn daarnaast ook nog eens heel aardig en het weer is prachtig. Ik zou daar wel kunnen aarden. ” Het is dat hij zijn kinderen en kleinkinderen niet kan missen, maar anders was Van Wijk allang naar Australië geëmigreerd.
De jubilaris blikt met een goed, dankbaar gevoel terug op 30 jaar Van Beek. Of hij een wijsheid voor de Jeroen van Wijk van toen in pacht heeft? “Het leven loopt, zoals het loopt. Je hebt niet overal invloed op. Blijf positief en geniet!”
